نشست بر خط «پوسترسازی فیلم و نقبی به جهان سینما» با نگاهی به پوسترهای محمد روحالامین در جشنوارههای فیلم فجر با حضور صادق لطفیزاده گرافیست و طراح، علیرضا سمیعی منتقد ادبی و هنری، محمد روحالامین گرافیست و طراح و محمدرضا وحیدزاده پژوهشگر حوزه هنر در قالب سی و چهارمین محفل عصرنشینی هنر و اندیشه« دیدار» و به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.
🔸صادق لطفیزاده گرافیست و طراح: بین جهان سینما و مخاطبانش شکافی وجود دارد و قرار است که گرافیک رابطه این ۲طرف را تسهیل کنددر صد سال اخیر متن اهمیت بیشتری در پوسترها پیدا کرد به صورتی که فیلمسازان به وجود یک نشان نوشته در فیلمشان اهمیت میدهند. در این مدت نشان نوشتهها تبدیل به یک عنصر هویتی شدند.
🔸علیرضا سمیعی منتقد ادبی و هنری: زمان حال برای مخاطب اثر هنری همواره پر بار است. نگه داشتن آن نقطه زمان حال پوستر را به ترجمه فیلم تبدیل میکند.. هر تبلیغی باید چیزی از آن چیزی را که تبلیغ میکند، داشته باشد به همین دلیل تبلیغ فیلم همواره باید بشارت بدهد. کسی که بشارت میدهد باید همیشه سرشار و لبریز از چیزی باشد که دارد از آن حرف میزند. آن بشارت و وعده در پوستر روحالامین هست.
🔸محمد روحالامین گرافیست و طراح:
به اعتقاد من کسی که میخواهد درباره پوستر فیلم صحبت کند اساسا باید درباره فیلم صحبت کند. در واقع من قبل از اینکه طراح باشم آواره سینما هستم و به نظر به همین خاطر فیلم در آثارم موضوعیت زیادی دارد. انقدر سینما در کارهای من پر رنگ است که خروجی کارهایم مزه فیلم میدهد. هنوز هزاران ایده برای کار کردن در ذهن من هست. سینما یک صنعت است و وجه صنعتی زندگی در دوران ما بسیار پر رنگ است. من میخواهم سینما سر پا بماند و چرخش بچرخد. به اعتقاد من الآن تنها پوستری که شکل کلاسیک خودش را دارد، پوستر سینما است.
🔸محمدرضا وحیدزاده، پژوهشگر حوزه هنر: مسئلۀ مهم دریچهای است که این آثار به روی جهان سینما باز میکنند. آیا قرار است پوسترهای فیلم هم همان کارکردی را داشته باشند که پوسترهای تبلیغی سایر اقلام مصرفی دارند؟ پس چگونه است که گاهی مخاطبان با آنها نسبتی فراتر از اطلاعرسانی و تبلیغ صرف برقرار میکنند؟ چنانکه گاهی میبینم یک دوستدار سینما با نصب پوسترهای فیلم بر دیوارهای اتاقش قصد احضار همۀ خاطرات و احساسات خود از آن فیلم را دارد…
